Yokluğun, yokluğun beni de yok ediyor bu aralar
Her anım senle dolu, her düşüncem sende kalmış
Yeniden başlayamıyorum hayata
Bıraktığın yerde nefes dahi almadan bekliyorum
Hiçbir şey ama hiçbir şey yapamıyorum
Ayağa kalkacak kudretim dahi yok
Bir çöküntüden daha beterim anlayacağın
Yine de yine de seni düşünmeden edemiyorum
Bir edebilsem, ah bir edebilsem
Sensiz de yaşanabileceğini söylüyorlar
İnanmıyorum
Belki de inanmak istemiyorum
Hiçbir şey bilmediğimin daha yeni farkına vardım
Sözde büyümüş adam olmuşum
Şakaklarım çökmüş bildiğin yaşlanıyorum
Ama ben halen çocuk olmak istiyorum
Tıpkı yanında olduğum gibi
Tıpkı sen yanı başımdayken olduğu gibi
Umudum yok aslında dönmene dair
Yine de ne bileyim işte
Umutsuzda olsa
Bekliyorum…
İstanbul
31 Mayıs 2015
