ANLAYABİLİYOR MUSUN…
Beni sadece kendimi sevmekle atfediyorsun;
Kusura bakma sevgilim yine yanılıyorsun.
Doğru kimseyi sevemediğim,
Ama kendimi sevecek bir kalbim olduğunu da nereden çıkarıyorsun!
Kalbimi çok önceleri çıkardım ben…
Yağmurlu bir günde,
bir kasım sabahıydı
hani güneşin hiç doğmayacağını sandığın
ama bir şekilde havanın aydınlandığı
ve senin bunu asla anlamadığın sabahlardan birisi
Yorgundum, yalnız ve çaresiz
Uzaklarda kalan dostlar her şeyden habersiz…
Bir tek sendin o günlerde uyanmama sebep
Ve yine sendin yokluğuma hasret
Nefretler bulamıştın yüzüne
Her zaman ki gibi…
Anlamadığım lisanlarla yükleniyordun bana
Kullanımdan kalkmış sözcükleri buluyordun
Ama aslında ben seni dinlemiyordum
İşte sevgilim o saatlerde ben kalbimi söküyordum
Bir daha kimseyi sevmesin diye
Oysa güzel günleri de hatırlıyordum her bağırışında
Ansızın vazgeçer gibi oluyordum
Ama sonra bir anda güzel yüzünü görüyordum
Ateşten daha çok yakan gözlerini
Bir zamanlar kendimden geçtiğim gözlerini
Ve belki de seni o kadar güzel görmeme sebep olan o mavi gözleri
Çok sonra anlayacaktım
aslında hiçbir zaman o kadar da güzel olmamıştın
uzaklara, sana yakılan türkülere hiç yakışmamıştın
İşte o andan bu yana kalbim yok benim
Kalbim yokken kendimi bile sevemem ben
Şimdi beni anlayabiliyor musun…
Bilal ERTUĞRUL
13 Nisan 2012
21:45
